Het is een fase???

Naast collega, student en ondernemer ben ik dus ook nog gewoon mama. En wat geniet ik van mijn rol als mama. Echt, er is weinig dat ik mooier vind dan mama zijn… Maar af en toe he.. dan kan ik ze wel achter het behang plakken!!

Neem de oudste… altijd, maar dan ook werkelijk altijd ellende onder het eten. Ontbijt=ellende, lunch=ellende, avondeten=ellende… Behalve dat eten haar bijna 4 jarige leventje altijd wel een issue is geweest, lijkt het een sport om pas te gaan eten als iedereen klaar is, een rommel om je bord heen te maken, eten naast je mond te stoppen of in je haar te smeren, of gewoon helemaal niet te eten..

Ik zie je denken, hoort dat niet bij de leeftijd? Oh ja vast wel… die leeftijd heeft ze dan al 4 jaar. Natuurlijk hoort het deels ook bij de leeftijd, maar het hoort ook echt bij haar.. Ze weegt niets voor niets maar 13 kg bij een lengte van bijna een meter…

Toen ze baby was bezorgde ze me slapeloze nachten met het weigeren van de fles.. Gevolgd door het consulatie bureau dat bevestigde dat ze wel heeeeel erg ligt en tenger was.. Dat in combinatie met reflux en flink braken stond uitdroging op het hoekje te wachten. Als ze ziek was, stopte ze gewoon met eten. Mevrouwtje heeft dan ook niet voor niets in het ziekenhuis gelegen met uitdroging toen ze 4 maanden was en het RS virus had. Voor die tijd heeft ze ook al eens in het ziekenhuis gelegen, maar dan om een andere reden.. Hierover vertel ik in een andere blog meer…

Ondertussen zijn we op het punt gekomen dat we haar proberen te negeren als ze niet wilt eten. Chantage helpt af en toe, eet wat, want anders geen toetje lijkt te “helpen”, al besef ik heel goed dat dat niet helemaal pedagogisch verantwoord is.. Maar mocht dat niet helpen dan proberen we dus te negeren, met de nadruk op proberen. Want op het moment dat ze er een zooitje van begint te maken, maakt ze me soms echt erg boos.. (iets met; negatieve aandacht is ook aandacht…?)

Weet je wat het grappige is, eigenlijk eet ze echt alles, als ze eet bedoel ik dan.. Olijven? Garnalen? Groente? Zelfs spruitjes? Ja graag! En komkommer, tomaten of worteltjes? Ja heel graag! Chocolade is de zoete favoriet maar die wint het niet van een kommetje snoeptomaatjes.. Eigenlijk dus best een gezonde voorkeur wat eten betreft voor een (bijna) 4-jarige. Alleen, op 2 hapjes aardappel, groente en 2 stukjes vlees groei je niet groter zou je zeggen…

Wat is het dan een contrast… als je na een bevalling van een baby meisje van 49 cm en nog geen 3 kg een zoon krijgt van bijna 4.2 kg en 53 cm groot! Ik zie je denken, Whow! Ja.. dat dacht ik ook, WHOW! Komt die echt uit mijn buik? Ja, daar komt ie vandaan. Ik zal later vertellen hoe dat ging in een andere blog.

Maar wat ik dus wilde zeggen, hij was al groot en wordt alleen maar groter! Hij eet porties waar je u tegen zegt als het aan hem ligt. Alles maar dan ook werkelijk alles verdwijnt onder zijn mooie neusje. Met 8 maanden was hij al 73 cm en 9.2 kg..  Ziet hij eten, en krijgt hij het niet snel genoeg.. Nou, dan laat hij wel van zich horen hoor! Hoe bijzonder eigenlijk dat twee kindjes met de zelfde papa en mama zoveel van elkaar kunnen verschillen! Ik moet zeggen, het feit dat hij zo goed eet maakt wel dat ik me niet zo snel zorgen om zijn gezondheid maak. Hij heeft wat bij te zetten…

Herken jij het verschil tussen je kindjes?